Hilde & Walter

Walter en Hilde hadden vroeger een zaak in deze straat. In 2000 stond het huis aan de overkant van hun zaak te koop. Makkelijk, zo dicht bij het werk wonen, dachten ze, en kochten het.
En daar hield het stukje ‘gemakkelijk’ op, want het pand – dat ze eigenlijk nooit uitgebreid hadden bezocht – bleek een renovatieproject waar weinig mensen voor zouden durven tekenen.

Alles was dichtgetimmerd, oud, rot, beschadigd. Het gebouw had dan wel een grote tuin, maar die was enkel te bezoeken met pikhouweel en stijgbeugels. Van een puinhoop gesproken.
Alles moest opnieuw.
Anderhalf jaar heeft het geduurd om de woning, die dateert van 1860, stukje bij beetje naar de normen van vandaag te renoveren. Om lagen verf van het schrijnwerk te halen, met de traphal als theatrale blikvanger. Om dichtgetimmerde deuren terug open te breken, om originele ornamenten achter oud gebricoleer te ontdekken en te herstellen, en om een eigen toets toe te voegen. Alles met eigen handen en creatief inzicht, alles zonder architect.

De achterbouw is volledig vernieuwd. Strak, in contrast met het authentieke karakter van de rest van het huis. Vanuit dit gedeelte kijk je uit op een tuin van 300 m2. Ooit was dit een minilandschap van palletten en puin, en dat mag je letterlijk nemen. Nu is het een rustige oase vol riet, hosta’s en varens, die in 3 niveaus evenwichtig en natuurlijk afloopt naar de ondergrondse Potvlietbeek. Een leefgedeelte dat grenst aan het huis, met terras en geïntegreerde buitenkamer, waar Walter en Hilde zelfs in het voor- en najaar zitten. Een middenstuk met vijver, en het achterdeel waar zich een kikker- en paddenmoerasje bevindt. Hier tiert het groen welig en staan zelfs enkele bomen. Het is een prachtig aangelegde tuin waarmee ze in 2006 een prijs wonnen in de categorie ‘grote tuinen zonder architect’.
Volledig terecht. Een prijs die ze wat ons betreft voor het hele renovatieproject zouden mogen winnen.