Mark & Jef

Kan je aan een interieur zien welk soort mensen er wonen?
Ik denk het wel. Mark en Jef zijn allebei ex-operazangers, en hun huis straalt dat ook uit.
Opera is een stukje soap, uit het leven gegrepen drama, verfraaid en versierd door muziek en stem. Wereldse thema’s, emotioneel gekleurd door de persoon die ze zingt. In deze woning zie je die gevoelens terug in het interieur.
Gewoon door door de ruimtes te stappen. Van ervaring naar ervaring.

Mark en Jef kochten het huis in ’93. Het was een gebouw met 3 appartementen, in erbarmelijke staat. Het grote voordeel was de prijs én dat het vlakbij de opera ligt. Met veel geduld, vakmanschap en oog voor detail renoveerden en styleerden ze de hele woning. En dat duurde 2 lange jaren.

De voorkamer is strak en sereen. Tegen de muren hangen panelen in zachte grijs-paarse pasteltinten voor een betere akoestiek, want vroeger was dit de zangkamer. De middenkamer lijkt een winkel vol antiek en brocante. Mark en Jef schilderen deze kamer in donkerpaars (onder het motto ‘als je in de middenkamer moeilijk daglicht krijgt, maak ze dan donker’) en vulden ze van boven tot onder met klassieke en kitscherige elementen. Tegen de muren een mozaïek van vergulde, barokke kaders. Aan de andere kant staan 2 grote oude kasten waarop Mechelse klokken pronken. De kers op de taart is het kristal aan het plafond: een luchter om u tegen te zeggen.
Vanuit deze indrukwekkende middenkamer stap je een natuurstenen keuken binnen. Deze is strak en eenvoudig.

De tuin is dan weer een mini-jungle-ervaring. Hij staat vol grote tropische planten, heeft een watervalletje en een vijver met padden, kikkers en een salamander. Je krijgt hier een echt koloniaal gevoel, alsof je plots in een of andere tropisch land staat. Livingstone himself zou hier kunnen nippen aan z’n drankje.
Een tuintje waarvoor ze in 2000 de eerste prijs wonen voor kleine stadstuinen.

Boven is er zitkamer die de koloniale trip van de tuin voortzet. Warme kleuren zoals rood en bruin, en veel hout.
De kamer is gescheiden van een dressing door een dik fluwelen gordijn. De heren zouden van hier recht het podium kunnen opstappen.

De rode draad is modern-klassiek, maar elke kamer heeft toch z’n eigenheid. En elk stukje is met smaak en oog voor detail aangepakt.
Zwaar rood fluweel en koel serene pasteltinten. Strak versus klassiek en kitsch. Koloniale toetsen, zowel binnen als buiten. De rust die de ene ruimte geeft, wordt onderuit gehaald door de overdaad in de volgende. Het is een woning die verschillende gevoelens samenbrengt.
Zoals bij het begin al gezegd, helemaal het huis van operazangers.